Asperger w szkole
W miniony piątek, w Wojewódzkim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli odbyła się konferencja poświęcona współpracy z dziećmi i nastolatkami, które mają stwierdzony syndrom Aspergera. Wykład poprowadził dr Peter Schmidt, któremu w wieku 41 lat zdiagnozowano Aspergera.
Wykład poświęcony był zagadnieniu współpracy w szkole z dziećmi i nastolatkami, które mają zdiagnozowany syndrom Aspergera. Zajęcia z nauczycielami poprowadził dr Peter Schmidt, który w wieku 41 lat dowiedział się, że ma syndrom Aspergera.
- Odkąd pamiętam, jako dziecko, zdawałem sobie sprawę, że jestem trochę inny od pozostałych - przyznaje Schmidt - Nie wiedziałem jednak, co dokładnie różniło mnie od pozostałych. To było tylko takie odczucie, że jestem jakiś inny.
Peter Schmidt dowiedział się w dość niecodzienny sposób o istnieniu czegoś takiego jak syndrom Aspergera.
- W wieku 41 lat oglądałem telewizję i zobaczyłem film o osiemnastolatku, który zachowywał się tak samo jak ja - wyjaśnia Schmidt - Pomyślałem wtedy - kto ze znajomych pracuje w telewizji, że zrobił o mnie film jako o fikcyjnej postaci. I było wtedy powiedziane, że ta osoba cierpi na syndrom Aspergera. Nie wiedziałem co znaczy to słowo, ale to ciekawe, bo pierwszy raz w życiu zobaczyłem osobę, która jest taka sama jak ja. Na drugi dzień postanowiłem się dowiedzieć, czym, do diabła, jest syndrom Aspergera.
Schmidt opowiedział jak wyglądała jego ścieżka życia w młodości, jak wyglądała edukacja, sposób nauki i kontakty z rówieśnikami i nauczycielami. Przytoczył sytuację, kiedy to już jako dorosły mężczyzna, spotkał dyrektora swojej podstawówki i zapytał go jak wyglądała praca z siedmiolatkiem, który ma Aspergera. Dyrektor uczył go wówczas matematyki. Przyznał, że widział w nim coś wyjątkowego, choć wielu nauczycieli mówiło, że Petera należy posłać do szkoły specjalnej. Schmidt wyjaśnił również jak trudne jest dla takiego dziecka przebywanie w klasie i na hałaśliwych przerwach.
Syndrom Aspergera to całościowe zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum autyzmu. Osoby z tym zespołem mają trudności z umiejętnościami społecznymi, trudności w akceptowaniu zmian, ograniczoną elastyczność myślenia przy jednoczesnym braku upośledzenia umysłowego. Często takie osoby mają pochłaniające i obsesyjne zainteresowania, co prowadzi do posiadania bardzo dużej wiedzy w danej dziedzinie.